قرآن در بیانات مقام معظم رهبری و امام(ره)

من فقط این توصیه را بکنم: گاهی اوقات حقیقتاً ـ نه زبانی ـ از دل، شما را تمجید و تحسین میکنیم، معنای این تحسین، این نیست که شما بهتر از اینکه هستید، نمیتوانید بشوید. ترس بنده همه اش از این است که شما خیال کنید اینجایی که رسیده اید، این پله آخر است؛ این پله آخر نیست. نباید توقف بکنید؛ باید به جلو حرکت کنید؛ باید پیش بروید و روزبه روز بهتر بخوانید و بهتر بشوید که این ممکن است. البته این به ترتیباتی از لحاظ تعلیم و کانونهای قرآنی احتیاج دارد و این دوستانی که دست اندرکار این مسائل هستند، بایستی مقدمات را فراهم کنند و صدا و سیما هم بایستی کمک بکند ترویج فرهنگ قرآنی در کلام رهبری

راه‏های ترویج توسعه فرهنگ قرآن کریم
مهمترین راه‏های ترویج توسعه فرهنگ و معارف نورانی قرآن کریم عبارتند از:
- استفاده از نماد منبر؛استفاده از مطبوعات؛ تشکل‏یابی جامعه قاریان-حافظان.
- گسترش ترجمه‏ی صحیح از قرآن؛احترام‏ قهرمانان قرآنی؛مهندسی رفتار قرآنی.
- جهت‏گیری مطلوب سازمان اوقاف-امور خیریه؛گسترش مسابقات قرآنی.
- محور قرار دادن معارف-هدایت قرآنی در مباحث-تحقیقات علمی.

استفاده از نماد منبر:
دأب فکر من این است که می‏خواهیم در جامعه‏ ما کاری بشود که برای قراء قرآن منبر بگذاریم و همچنان که الان وعاظ منبر می‏روند،قاریان قرآن‏ هم منبر بروند-مثلا نیم ساعت قرآن بخوانند و مردم آن زلال کلام الهی را مستقیم از او بشنوند... (۱)
شما[قاریان‏]باید بتوانید در یک مجلس بالای‏ منبر بروید-آیات قرآن را بخوانید-مردم با شنیدن این آیات اشک بریزند.ما این را می‏خواهیم.اگر شما می‏خواهید این کار را بکنید باید بتوانید با صوت(قرآنی)مجلس را جذب‏ کنید.این آداب-فنونی دارد.(۲)

استفاده از مطبوعات:
اگر شما این(مجلات)را منتشر کنید،از جهت‏ این که جبران عقب ماندگی را تا حدودی‏ می‏کند،خوب است-از جهت دیگر هم کار مناسبی است که جوان‏های ما با معارف و هدایت‏های قرآن کریم-لطایف آیات آن،یک‏ مقدار عمیق‏تر آشنا بشوند که این هم بسیار سودمند-لازم است.از جمله چیزهایی که به نظر من در چنین(مجلات)باید وجود داشته باشد، برداشت‏های شیوایی است که انسان‏های با ذوق‏ مأنوس با قرآن از تعبیرات قرآنی پیدا می‏کنند. چون اگر کسی با ذوق هم باشد،ولی مأنوس با قرآن نباشد،این برداشت‏ها را پیدا نخواهد کرد، همان طور که اگر انس هم داشته باشد امّا دارای‏ ذوق-قریحه‏ی جامع الاطرافی،از لحاظ زبان و از لحاظ معارف نباشد،باز هم این برداشت‏ها را پیدا نخواهد کرد،به نظر من بایستی این‏ برداشت‏ها را هر جا دیدید،جمع کنید-در این‏ (مجلات)بگنجانید،که جوان‏ها استفاده‏ کنند.(۳)

تشکل‏یابی جامعه‏ی قاریان، حافظان‏ :
اگر بخواهیم همه مردم در سطح متوسط قرار بگیرند،باید تعدادی در سطح عالی...داشته‏ باشیم.خاصیت بهترین‏ها این است که متوسطین‏ را به طرف خودشان می‏کشند-به جلو می‏برند به‏ همین دلیل است که قاریان قرآن-خوش خوانان‏ و حافظان-متبحران در قرآن،باید روز به روز بیشتر-بهتر شوند،هم کمیت‏شان زیاد شود-هم‏ کیفیت آنها بهتر شود.

 

قرآن در بیانات امام(ره)

اخلاق قرآنی

امام خمینی : اگر خودتان را تصفیه کردید ، اگر نفس خودتان را تطهیر کردید ، اگر اعمال خودتان را با قرآن کریم وفق دادید ، اگر اخلاق خودتان را اخلاق قرآن کریم کردید ، اگر نفس خودتان را تصفیه کردید باکی از هیچ چیزی نداشته باشید .

توسعه و ترویج فعالیت های قرآنی کشوراز منظر امام خمینی‏(ره )

مهجوریت قرآن و راه‏های رهایی از آن
اکنون ببیینم چه گذشته است بر کتاب خدا، این ودیعه الهی و ماترک پیامبر اسلام - صلی الله علیه و آله و سلم. مسایل اسف انگیزی که باید برای آنها خون گریه کرد، پس از شهادت حضرت علی شروع شده است. خودخواهان و طاغوتیان، قرآن کریم را وسیله‏ای کردند برای حکومتهای ضد قرآنی و مفسران حقیقی قرآن و آشنایان به حقایق را با بهانه‏های مختلف و توطیه‏های از پیش تهیه شده آنان را عقب زده و با قرآن در حقیقت، قرآن را، که برای بشر تا ورود به حوض، بزرگترین دستور زندگانی مادی و معنوی بوده و هست از صحنه خارج کردند و هر چه این بنیان کج به جلو آمد، کجی‏ها و انحراف‏ها افزون شد. تا آنجا که قرآن کریم را که برای رشد جهانیان و نقطه جمع همه مسلمانان، بلکه عایله بشری، از مقام شامخ احدیت به کشف تام محمدی تنزل کرد، که بشریت را به آنچه باید برسند، برساند و این ولیده "علم الاسماء" را از شر شیاطین و طاغوت‏ها رها سازد، و جهان را به قسط و عدل برساند و حکومت را به دست اولیاء الله معصومین، علیهم صلوات الاولین و الاخرین بسپارد تا آنان به هر که صلاح بشریت است بسپارند، چنان از صحنه خارج نمودند که گویی نقشی برای هدایت ندارد... و مع‏الاسف به دست دشمنان توطیه‏گر و دوستان جاهل، قرآن، این کتاب سرنوشت ساز، نقشی جز در گورستان‏ها و مجالس مردگان نداشت و ندارد و آن که باید وسیله جمع مسلمانان و بشریت و کتاب زندگی آنان باشد، وسیله تفرقه و اختلاف گردید و یا به کلی از صحنه خارج شد.۱
ای قرآن، ای تحفه آسمانی و ای هدیه رحمانی! تو را خدای جهان برای زنده کردن دل‏های ما و باز کردن گوش و چشم توده مردم فرستاد، تو نور هدایت و رهنمای سعادت ما هستی تو ما را از منزل حیوانی می‏خواهی به اوج انسانی وجود رحمانی برسانی، فسوسا که آدمیزادگان قدر تو را ندانسته و پیروی تو را فرض خود نشمردند، اسفا که قانون های تو در جهان عمل نشد تا همین ظلمتخانه و جایگاه مشتی وحشیان و درندگان که خود رامتمدنین جهان می‏دانند، رشک بهشت برین شود و عروس سعادت در همین جهان در آغوش همه درآید. ۲
اسلام همه چیز برای مسلمین آورده است، همه چیز، قرآن در آن همه چیز است لکن مع‏الاسف ما استفاده از آن نکرده‏ایم و مسلمین مهجورش کردند یعنی استفاده‏ای که باید از آن بکنند نکردند.

 

تفسیر قرآن از دیدگاه امام خمینی (ره)

از ویژگى‏هاى شخصیت امام راحل - قدس سره - حاکمیت روح اعتدال در افکار و اندیشه‏هاى ایشان است که در زمینه‏هاى مختلف، در آثار ایشان مشهود است.
درباره قرآن مجید و امکان و عدم امکان تفسیر آن، از روزگاران نخست افراط و تفریط و زیاده روى و تقصیر شده است. بعضى به طور مطلق از فهم آن اظهار عجز کرده و تفسیر آن را نه تنها ممکن ندانسته بلکه چنان چیزى را بدعت شمرده‏اند و بعضى دیگر، نظرات علیل خود را بر قرآن تحمیل کرده و به انواع«تفسیر به رأى» مبتلا شده‏اند.
امام خمینى(ره)، همانند مقتدایان معصوم و عالمان ربانى، روش معتدل و راه میانه پیش گرفته ضمن آن که تفسیر به رأى را غلط و محکوم دانسته و براى استفاده از قرآن کریم، حریم قایل شده است، با این وجود تعبد بر آرا و نظرات مفسران غیر معصوم را لازم نشمرده بلکه احیاناً آنها را انتقاد کرده و مردود شمرده است.
به طور کلى، در برخورد با قرآن و معارف آن سه روش متصور است:
1. پرهیز از تفسیر به طور مطلق در اثر تحجر و جمود و اکتفا به تلاوت و ثواب آن
پیروان این روش، آیه‏هاى قرآنى را مجزا و تک تک و نه در ارتباط با دیگر آیات مى خوانند و به ظواهر آنها هر چه باشد ملتزم هستند. این گروه، ادبیات عرب را که در میان اهل زبان متداول است و در گفت و گوهاى جارى، معمول مى باشد نادیده مى گیرند و شیوه‏هاى کنایه، استعاره و مجاز در اسناد را در تفسیر آیات شریفه ملحوظ نمى‏کنند. در قرآن کریم آیاتى هست که ظواهر آنها با برهان عقلى و دلایل مسلم شرعى در شناخت ذات ذوالجلال، نا سازگار است و بایستى آن سلسله آیه‏ها را با همان شیو ه‏هاى بیانى و مطابق قواعد رایج عربى فهمید. اما سوگمندانه اینان چنین نمى‏کنند و با آن آیات، بر خوردى خشک و متحجرانه دارند.
آیاتى مثل:«و جأ ربک و الملک صفا صفا»(فجر، 89 . 22) و خدا و فرشتگان صف صف آمدند.«الرحمن على العرش استوى»(طه، 20 . 5) خداى رحمن بر عرش قرار گرفت.«وجوه یومئذ ناضرْ. الى ربها ناظرْ»(قیامت، 75 . 22، 23) صورت هایى در آن روز شاداب، به پروردگار شان نگران اند.
گروهى بر این ظواهر جمود دارند سؤال از چگونگى را ممنوع و رؤیت خدا را با دو چشم سر ممکن مى انگارند و براى خداى متعال، عضو و اندام نسبت مى دهند.